Πέμπτη 03.05.2018, οι Εncardia στο σχολείο μας!!! (ΒΙΝΤΕΟ)

Οι Εncardia στο σχολείο μας!!!


Λίγα λόγια που μπορούν να δώσουν έναυσμα και κάποιες πληροφορίες σε δασκάλους και γονείς για να προετοιμάσουν τα παιδιά πριν βρεθούν σε μία παράσταση των encardia. Η παράσταση είναι διαδραστική και παρασύρει τα παιδιά να συμμετέχουν τραγουδώντας και χορεύοντας.



Οι σχολικές παραστάσεις των encardia περιέχουν όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το πολιτιστικό τοπίο των δύο ελληνόφωνων περιοχών του Ιταλικού Νότου. Αφ΄ένός μεν της Απουλίας, εκεί όπου υπάρχουν εννέα Ελληνόφωνα χωριά και αφ’ ετέρου της Καλαβρίας, περίπου πεντακόσια χλμ νοτιότερα, όπου υπάρχει και η δεύτερη συστάδα των ελληνόφωνων χωριών. Η δουλειά λοιπόν των encardia είναι εμπνευσμένη κυρίως από αυτές τις περιοχές.

Βασικά στοιχεία από την παράδοση των Ελληνοφώνων:

1. Η γλώσσα Grico.

Είναι η πολυσυζητημένη ελληνοϊταλική διάλεκτος που η καταγωγή της χάνεται στα βάθη των π.Χ αιώνων.. Ακόμα υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που τη μιλούν σε κείνα τα μέρη και υπάρχουν ποιητές και τραγουδοποιοί που τη χρησιμοποιούν ακόμη στην τέχνη τους. Έτσι πολλά τραγούδια της παράστασης αποδίδονται σε αυτήν τη γλώσσα. Θα διακρίνει κανείς στοιχεία από την αρχαία ελληνική και μάλιστα την Ομηρική διάλεκτο που μπλέκονται με τη Λατινική.

  Έτσι η σύνθεση είναι πολύ πρωτότυπη και μελωδική και για μας τους Έλληνες ιδιαίτερα συγκινητική αφού αναγνωρίζουμε και καταλαβαίνουμε πολλές λέξεις όπως agapi, tsomi(ψωμί), frea(φρέαρ-πηγάδι), toro (θωρώ-κοιτάζω), adramu paei (ο άντρας μου φεύγει), sfodili(μαντήλι), pedi, orio (ωραίο), cerasi, kampana, kanono (κοιτάζω), polemo (δουλεύω), glicea tousi nifta (γλυκειά ετούτη η νύχτα), plono penseoda se sena (ξαπλώνω και σκέφτομαι εσένα), zoi, nifta, fengo (φεγγάρι) και πολλές άλλες. Η Ελληνική διάλλεκτος της Καλαβρίας παρουσιάζει κάποιες διαφορές αλλά η βάση παραμένει κοινή και στις δύο περιοχές. Στα τραγούδια όμως των encardia θα ακούσει κανείς και μία άλλη διάλλεκτο που υπάρχει και είναι ζωντανή στις περιοχές του Ιταλικού νότου και ονομάζεται Ρομανική.



Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι οι κάτοικοι της Απουλίας και της Καλαβρίας καυχώνται πολύ μέχρι σήμερα για την Ελληνική τους καταγωγή γιατί θεωρούν ότι προέρχονται από τους Αρχαίους Έλληνες και έτσι όταν πηγαίνουν στα μέρη τους Έλληνες ταξιδιώτες τους θεωρούν αδέλφια τους.

2. Ταραντέλλα

Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο είναι η προέλευση και η εξέλιξη του χορού της ταραντέλλας πίτσικα, που σύμφωνα με την παράδοση ήταν μια θεραπευτική διαδικασία για τη γιατριά αυτών που ήχαν τσιμπηθεί από τη δηλητηριώδη αράχνη ταραντούλα. Φυσικά δεν υπήρξε ποτέ δηλητηριώδης αράχνη στην περιοχή και φαίνεται ότι αράχνη ήταν το όνομα που έδιναν στο κακό, δηλαδή τα προβλήματα και τις έννοιες που τους απασχολούσαν.

Τα τραγούδια είναι επί το πλείστον παραδοσιακά της Νότιας Ιταλίας, κατάλληλα όμως διασκευασμένα από τους encardia. Υπάρχουν όμως και πρωτότυπες συνθέσεις των encardia που βασίζονται στον ήχο που έχουν διαμορφώσει εμπνευσμένοι από τη μουσική παράδοση της Κάτω Ιταλίας.

Επίλογος

Αυτό που έχει σημασία είναι να μείνει στα παιδιά και μέσα από τη διαδικασία προετοιμασίας τους για την παράσταση από τους δασκάλους η τους γονείς, ότι στη γειτονική Ιταλία υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μιλούσαν μια ελληνική γλώσσα και είναι περήφανοι να λένε ότι οι πρόγονοί τους ήσαν Έλληνες. Επίσης ότι σε αυτές τις περιοχές υπάρχει μέχρι σήμερα ένας χορός που λέγεται ταραντέλλα - πίτσικα και οι άνθρωποι εκεί τον χρησιμοποιούσαν για να γιατρεύονται από την αρρώστια που προκαλούσε το τσίμπημα της αράχνης της ταραντούλας.

Ποιοι είναι οι encardia


Encardia είναι ένα ελληνικό συγκρότημα που εμπνέεται, δημιουργεί και παρουσιάζει μουσικές και τραγούδια μέσα από την πλούσια μουσική παράδοση της Κάτω Ιταλίας αλλά και της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου. Ιδρύθηκαν το 2004 και μέχρι τώρα έχουν πραγματοποιήσει περίπου 2000 ζωντανές εμφανίσεις σ’ όλη την Ελλάδα, Ιταλία, Νότια Γαλλία, Γερμανία, Αλγερία, Ελβετία και Κύπρο. Έχουν εκδώσει πέντε δίσκους που απέσπασαν τις καλύτερες κριτικές, ενώ ιδιαίτερα έχει σχολιαστεί η μοναδική σχέση που έχουν με το κοινό όταν βρίσκονται στη σκηνή. Έχουν συνεργαστεί και δισκογραφικά αλλά και σε ζωντανές εμφανίσεις με τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της κατωιταλικής μουσικής (G. Avantaggiato, R. Licci, Cinzia Villani, E.Castagna, Daniele Durante, Vincenza Magnolo, τα συγκροτήματα ghetonia, nuova compagnia di canto popolare, mala lingua, mala agapi, Canzoniere Grecanico Salentino, Asteria, Uccio Aloisi gruppu κ.α.) και με πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες της σύγχρονης ελληνικής μουσικής σκηνής (Αργύρης Μπακιρτζής, Διονύσης Σαββόπουλος, Νίκος Πορτοκάλογλου, Φοίβος Δεληβοριάς, Haig Yazdjian, Claudia Delmer, Κώστας Θωμαΐδης, Βασίλης Λέκκας, Χρ.Τσιαμούλης, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Nίκος Ξυδάκης, Καίτη Κουλλιά, Καλλιόπη Βέττα, Γ. Βούκανος, Ν. Πλατύραχος). Επίσης έχουν συμπράξει με τη συμφωνική ορχήστρα του δήμου Αθηναίων, την ομάδα θεάτρου κούκλας «κιβωτός μύθων», τούς καραγκιοζοπαίκτες Άθω Διανέλλη, Ιάσονα Μελησσηνό και Ηλία Καρελά, τους πολύ σημαντικούς ‘ελληνες ηθοποιούς Hλία Λογοθέτη και Μαρία Ζαχαρή, το πολυφωνικό σύνολο πλειάδες κ.α.. Tόν Αύγουστο του 2008 παρουσιάστηκαν μαζί με το Βετεράνο Giovanni Avantaggiato μπροστά σε 120.000 θεατές στα πλαίσια του κορυφαίου και μοναδικού στo είδος του φεστιβάλ “la notte della taranta” στην Κάτω Ιταλία. Το Μάρτιο 2012 η ταινία του Άγγελου Κοβότσου με τον τίτλο encardia «η πέτρα που χορεύει» απέσπασε το βραβείο κοινού στο 14ο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης . Τον Μάρτιο του 2013 και τον Φεβρουάριο 2014 ανέβασαν την μουσικοχορευτική παράσταση «Γυναίκες της πέτρας» στο Μέγαρο Θεσσαλονίκης και στο μέγαρο μουσικής Αθηνών (αίθουσα Γ. Λαμπράκη) αντίστοιχα, μαζί με το πολυφωνικό σύνολο «πλειάδες» και απέσπασαν διθυραμβικές κριτικές. 

https://www.youtube.com/embed/ZQbThx75Vgk?rel=0&start=4872

http://www.encardia.gr/gr-band-info.php

https://www.youtube.com/watch?v=iF1d-oFiOhA

https://www.youtube.com/watch?v=XXePM6Bu3VQ

https://www.youtube.com/watch?v=T12ySx7xqws

https://www.youtube.com/watch?v=cHi8dFgg4gY

https://www.youtube.com/watch?v=Bk4e8zBT3Nw

www.encardia.gr,

Το σχολείο μας στα μουσικά μονοπάτια της ελληνικής παράδοσης

  

Τραγουδήσαμε, χορέψαμε, ταξιδέψαμε στα μονοπάτια της παράδοσης και των ελληνικών τόπων μέσα από τους ήχους των παραδοσιακών οργάνων και των υπέροχων φωνών της νεανικής συντροφιάς του πολυφωνικού συγκρότηματος ΤERRA VOCΕ.

Το ταξίδι πολύχρωμο και μελωδικό! Γνωρίσαμε τα μουσικά όργανα της ορχήστρας, το βιολί, το νταούλι, τη κιθάρα, το λαγούτο, τη λύρα, το τουμπερλεκι, τη φλογέρα κ. ά..

Γίναμε μια μεγάλη παρέα που παρασύρθηκε στους γλυκούς ήχους, τα ακούσματα και ταξιδέψε ως τη Κρήτη και τα Επτάνησα, την Ήπειρο και τη Θράκη, το Αιγαίο, τη Σμύρνη και τη Μακεδονία, κάνοντας στάσεις σε διάφορες εποχές και τόπους, συνδέοντας τους κρίκους της πανάρχαιας μουσικής μας παράδοσης.

ΕΝΑ ΜΟΥΣΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΜΗΚΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΛΑΤΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ!!!

Τα παιδιά μας σήμερα, όπως όλοι μας, είναι εκτεθειμένα σε πολύ άσχημα μουσικά ακούσματα από τα οποία έλκονται και ως ένα βαθμό επηρεάζουν και τη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους.

Κι όμως, ζούμε στην Ελλάδα. Η μουσική για μας είναι τρόπος ζωής. Είμαστε υπερήφανοι γιατί κάθε γωνιά και τόπος της ελληνικής γης είναι γεμάτος με μουσικές παραδόσεις που όχι μόνο άντεξαν στο χρόνο, αλλά σαν διαμάντια πάντα θα χαρίζουν τη λάμψη τους σε όποιον με σεβασμό και αγάπη τις πλησιάζει. Πανηγύρια, γάμοι, νανουρίσματα, μοιρολόγια, οικογενειακά γλέντια… ήταν τόποι και τρόποι έκφρασης της ελληνικής ψυχής. Η μουσική, ο χορός και τα τραγούδια του τόπου μας, όχι μόνο συντρόφευαν από πάντα τους ανθρώπους στην καθημερινότητά τους, αλλά τους μετέδιδαν με έναν μαγικό τρόπο το ήθος, την αξιοπρέπεια και τον πλούσιο πολιτισμό τους. Τον πολιτισμό που διδάσκει αληθινές ανθρώπινες αξίες.

Την Τετάρτη, 3 Μαΐου, στο σχολείο μας θα κάνουμε ένα μουσικό ταξίδι με το πολυφωνικό συγκρότημα ΤERRA VOCΕ. Θα μας ταξιδέψουν, για να γνωρίσουμε, την πλούσια μουσική παράδοση της πατρίδας μας. Θα τραγουδήσουμε, θα χορέψουμε και θα γνωρίσουμε τα μουσικά όργανα της ορχήστρας, το βιολί, το νταούλι, τη κιθάρα, το λαγούτο, τη λύρα, το τουμπερλεκι, τον αρχαίο πλαγίαυλο (νέι), τη φλογέρα κ. ά. 

 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΚΟΥΣΤΟΥΝ

 

·         Μήλο μου κόκκινο . {ρυθμός καλαματιανό} .Αντιπροσωπευτικό τραγούδι της Μακεδονίας προερχόμενο από τη Σιάτιστα, που συναντάται στους  περισσότερους νομούς της Μακεδονίας και το τραγουδούν σε γάμους. Χορεύεται ως  συρτός μακεδονικού στυλ συρτό στα τρία. Ο ρυθμός του είναι 7/8. Μοιάζει με το καλαματιανό, αλλά είναι πολύ πιο εύθυμο.  Στις περιοχές της Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας (Κιλκίς Πέλλα Φλώρινα) συνοδεύεται από ορχήστρα με χάλκινα όργανα.

·         Γιαλό-γιαλό. {Ρυθμός 2/4.} Καντάδα με προέλευση την Κεφαλονιά Επτανήσων

·         Γιάννη μου το μαντήλι σου. {συρτό στα δύο 4/4} Ένα από τα πιο γνωστά και όμορφα Πωγωνίσια τραγούδια από την Ήπειρο. Χορεύεται «στα δύο» όπως ονομάζεται στην Ήπειρο ή «στρωτό» ή απλώς «πωγωνίσιο». Αποτελεί κατ’ ουσίαν ένα τραγούδι της ξενιτιάς, όπως και η πλειονότητα των τραγουδιών της Ηπείρου.

·         Δω στα λιανοχορταρούδια. {ζωναράδικο 6/8}. Τραγούδι με προέλευση από τον Έβρο Δυτικής Θράκης. Χορεύεται στα βήματα του «ζωναράδικου»  χορού, χαρακτηριστικού παραδοσιακού χορού της Θράκης που οφείλει την ονομασία του στη λαβή που χρησιμοποιούν οι χορευτές για να πιάνονται από τα ζωνάρια τους.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ 4ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ Ν.ΦΙΛ/ΦΕΙΑΣ

Το τραγούδι «ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ » είναι η συμμετοχή του 4ου Δημοτικού Σχολείου Νέας Φιλαδέλφειας στον διαγωνισμό
« Κάν΄ το ν΄ ακουστεί 2017 » του διαδικτυακού μαθητικού ραδιοφώνου European School Radio. Είναι η συλλογική προσπάθεια των μαθητών και μαθητριών του σχολείου μας που μέσα από ένα πνεύμα συνεργασίας και σύνθεσης με την καθοδήγηση του διευθυντή Δ.Θ. και των δασκάλων τους έφτασαν στη δημιουργία αυτού του τραγουδιού. Έμπνευσή μας ο τίτλος του τραγουδιού, γιατί πρέπει να Είμαστε Ένα, πρέπει να είμαστε ίσοι αν και διαφορετικοί!

Τραγουδούν οι μαθήτριες :
Αγνή Σ. – Γρηγορία Τ. – Δανάη Τ. – Καλυψώ Π. – Κατερίνα Γ. – Κατερίνα Π.

Στίχοι: Αγνή Σ. – Γρηγορία Τ. – Καλυψώ Π. – Κατερίνα Π.

Μουσική: Άγγελος Μανιταράς, (δάσκαλος)

Ηλεκτρική κιθάρα, Ενορχήστρωση: Γιώργος Μάκαρης

Τα κάλαντα του Λαζάρου

Συνήθειο το είχαν στην Κάλυμνο, κάθε χρόνο 8 μέρες πριν το Πάσχα, να τραγουδάνε τα παιδιά «τον Λάζαρο», δηλαδή κάλαντα για το Σάββατο του Λαζάρου. Μετά το τραγούδι οι γείτονες θα τους έδιναν καλάθια στολισμένα με λουλούδια.  Ο Γιώργος, που είχε μετακομίσει στο νησί, ένα χρόνο τώρα κοντά, είχε μάθει τα κάλαντα αυτά και ετοιμαζόταν να βγει να τα πει με τους καινούριους του φίλους στην πλατεία.

Ο παππούς του τον είδε που έβαζε τα καλά του και τον καμάρωσε. Άρχισε να σιγοτραγουδάει κι αυτός τα κάλαντα. Ο Γιώργος δεν τον είχε πάρει είδηση μέχρι που άκουσε τη φωνή του. «Παππού», τον ρώτησε, «γιατί τα κάλαντα λένε «τρεις ημέρες τον θρηνούσαν»; Γιατί ο Χριστός περίμενε τρεις ημέρες για να αναστήσει το φίλο του, τον Λάζαρο;»

Ο παππούς το σκέφτηκε λίγο και του απάντησε με χαμόγελο: «Όταν αρρώστησε ο Λάζαρος, οι αδερφές του Μάρθα και Μαρία μήνυσαν στον Χριστό να έρθει γρήγορα να τον βοηθήσει. Όμως εκείνη την περίοδο ο Χριστός βρισκόταν μακριά, στη Γαλιλαία. Φυσικά, ο Υιός του Θεού ήξερε ότι θα πεθάνει ο Λάζαρος και ότι θα τον αναστήσει. Φτάνοντας στη Βηθανία, την πατρίδα του Λάζαρου, βρήκε τις αδερφές του να τον θρηνούνε πάνω από το μνήμα του. Και όπως λένε και τα κάλαντα της Καλύμνου «τον θρηνούν και τον εκλαίνε, τον θρηνούν και τον εκλαίνε, τρεις ημέρες τον θρηνούσαν και τον εμοιρολογούσαν»».

Φίλιπ Πούλμαν: “Τα παιδιά χρειάζονται τέχνη και ιστορίες και ποιήματα και μουσική όσο χρειάζονται αγάπη και φαγητό και καθαρό αέρα και παιχνίδι”

Ο Φίλιπ Πούλμαν (Philip Pullman) είναι ένας Βρετανός συγγραφέας που έχει τιμηθεί με πολυάριθμα βραβεία. Το παρακάτω κείμενο το έγραψε για τη δέκατη επέτειο του Astrid Lindgren Memorial Award το 2012.

Τα παιδιά χρειάζονται τέχνη και ιστορίες και ποιήματα και μουσική όσο χρειάζονται αγάπη και φαγητό και καθαρό αέρα και παιχνίδι. Αν δεν δώσεις σε ένα παιδί τροφή, η ζημιά γίνεται γρήγορα ορατή. Αν δεν αφήσεις ένα παιδί να έχει καθαρό αέρα και παιχνίδι, η ζημιά είναι επίσης ορατή, αλλά όχι τόσο γρήγορα. Αν δεν δώσεις σε ένα παιδί αγάπη, η ζημιά μπορεί να μην είναι φανερή για μερικά χρόνια, αλλά είναι μόνιμη.

Αλλά αν δεν δώσεις σε ένα παιδί τέχνη και ιστορίες και ποιήματα και μουσική, η ζημιά δεν είναι τόσο εύκολα ορατή. Είναι εκεί όμως. Τα σώματα τους είναι αρκετά υγιή• μπορούν να τρέξουν και να πηδήξουν και να κολυμπήσουν και να φάνε λαίμαργα και να κάνουν πολύ θόρυβο, όπως έκαναν πάντα τα παιδιά,  αλλά κάτι λείπει.

Είναι αλήθεια ότι μερικοί άνθρωποι μεγαλώνουν χωρίς να συναντήσουν ποτέ κάποιου είδους τέχνη, και είναι απόλυτα ευχαριστημένοι και ζουν καλές και πολύτιμες ζωές, και στων οποίων τα σπίτια δεν υπάρχουν βιβλία, και δεν ενδιαφέρονται πολύ για τις εικόνες, και δεν βρίσκουν κάποιο νόημα στη μουσική. Λοιπόν, αυτό είναι εντάξει. Ξέρω τέτοιους ανθρώπους. Είναι καλοί γείτονες και χρήσιμοι πολίτες. 

«ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ»! ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΜΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΝΟ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ

Μία πολύ ευαίσθητη ιστορία που έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκης, για την αγάπη και την αντοχή της στον χρόνο.

 

"Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα Συναισθήματα. 

Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.

Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.

Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.

Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.

Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.

Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,

Οι συνθέτες της βροχής (ΑΝΤΟΝΙΟ ΒΙΒΑΛΝΤΙ - ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΙΣ)

Από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ύπαρξης του, ο άνθρωπος γοητεύτηκε από τη φύση και τους ήχους της. Το κελάηδημα των πουλιών, το κελάρυσμα του ρυακιού, το φύσημα του αέρα και διάφορα άλλα ακούσματα του περιβάλλοντος τον παραξένευαν, του κινούσαν το ενδιαφέρον και τον γέμιζαν συναισθήματα. Έτσι, προσπάθησε να μιμηθεί αυτούς τους ήχους.

Με το σφύριγμά του προσπαθούσε να μιμηθεί τις φωνές των πουλιών. Μετά έφτιαξε όργανα από ξύλα και πέτρες για να μιμηθεί τον αέρα, τις φωνές διάφορων ζώων και τη βροχή.
Έτσι «πρωτοκατασκευάστηκε» η μουσική. Μέσα από αυτή τη μίμηση, φτιάχτηκαν οι πρώτοι ρυθμοί και οι πρώτες μελωδίες.

Τα στοιχεία της φύσης ποτέ δεν έπαψαν να εντυπωσιάζουν και να συγκινούν τους συνθέτες, τους στιχουργούς και γενικότερα τους καλλιτέχνες. Ένα τέτοιο τρανό παράδειγμα είναι η βροχή. Πολλοί συνθέτες εμπνεύστηκαν από τους ήχους που παράγουν οι σταγόνες, τα σύννεφα, οι κεραυνοί και είτε θέλησαν να τους μιμηθούν είτε να μεταφράσουν σε ένα μουσικό έργο τα συναισθήματα που τους προκαλεί το καιρικό αυτό φαινόμενο.

Ο Αντόνιο Βιβάλντι στο έργο του «4 Εποχές», στο κοντσέρτο «Καλοκαίρι» περιγράφει στο τρίτο μέρος του την «Καταιγίδα». Αυτή η μουσική καλοκαιρινή καταιγίδα λοιπόν, μας περιγράφει ένα τοπίο όπου καταρρακτώδης βροχή και χαλάζι πέφτουν δυνατά και γρήγορα και μαστιγώνουν τα χωράφια. Αυτού του είδους τα έργα που ο συνθέτης τους προσπαθεί να «ζωγραφίσει» ή να περιγράψει μουσικά μια εικόνα ή μια ιδέα ανήκουν στο είδος της προγραμματικής μουσικής.

90 χρονών θα ήταν σήμερα η μεγάλη μουσική ιδιοφυΐα Μάνος Χατζιδάκις

Σαν σήμερα

Μάνος Χατζιδάκις (1925 – 1994)

Η μεγαλύτερη μουσική ιδιοφυΐα της Ελλάδας, ο Μάνος Χατζιδάκις, γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου του 1925 στην Ξάνθη, «τη διατηρητέα κι όχι την άλλη, τη φριχτή, που χτίστηκε μεταγενέστερα από τους εσωτερικούς της ενδοχώρας μετανάστες», όπως έλεγε και ο ίδιος.

Ήταν γιος του δικηγόρου Γεωργίου Χατζιδάκι και της Αλίκη Αρβανιτίδου. Μετά τον χωρισμό των γονιών του, το 1932, ο Μάνος Χατζιδάκις με τη μητέρα του και την αδελφή του εγκαθίστανται οριστικά στην Αθήνα.

Εν τω μεταξύ, από τα τέσσερά του χρόνια έχει αρχίσει μαθήματα πιάνου με δασκάλα την Αλτουνιάν, γνωστή μουσικό της Ξάνθης, αρμενικής καταγωγής. Παράλληλα διδασκόταν βιολί και ακορντεόν.

"Παιδί με το γρατζουνισμένο γόνατο", των Οδυσσέα Ελύτη- Γιάννη Μαρκόπουλου

"Παιδί με το γρατζουνισμένο γόνατο", των Οδυσσέα Ελύτη- Γιάννη Μαρκόπουλου, ερμηνεία Μαρία Δημητριάδη από το δίσκο "Ήλιος ο Πρώτος" (1969).