Μία συλλογή ύμνων και ποιημάτων για το Πάσχα

Επιτάφιος Θρήνος – Εγκώμια. Στάση Πρώτη

Η ζωή εν τάφω
κατετέθης, Χριστέ,
και αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο,
συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σην.

Η ζωή, πώς θνήσκεις;
πώς και τάφω οικείς;
του θανάτου το βασίλειον λύεις δε,
και του Άδου τους νεκρούς εξανιστάς.

Μεγαλύνομέν σε,
Ιησού βασιλεύ,
και τιμώμεν την ταφήν και τα πάθη σου,
δι’ ων έσωσας ημάς εκ της φθοράς.

Μέτρα γης ο στήσας
εν σμικρώ κατοικείς,
Ιησού παμβασιλεύ, τάφω σήμερον,
εκ μνημάτων τους θανόντας ανιστών.

Ιησού Χριστέ μου,
βασιλεύ του παντός,
τι ζητών τοις εν τω Άδη ελήλυθας,
το γένος απολύσαι των βροτών;

Ράινερ Μαρία Ρίλκε, «Φθινοπωρινή μέρα»

«Κύριε, ήρθε η ώρα. Το καλοκαίρι ήταν πολύ μεγάλο. 

Άφησε τον ίσκιο σου πάνω απ” τα ηλιακά ρολόγια, 

και στα λιβάδια ξαμόλα τους ανέμους. 

Διέταξε τους τελευταίους καρπούς γεμάτοι να 'ναι, 

δώστους ακόμα δυο μέρες ζεστές σαν νότου, 

στην τελειότητα ώθησέ τους και κυνήγα 

στο δυνατό κρασί την στερνή γλύκα 

Όποιος δεν έχει τώρα σπίτι, πια δεν θα χτίσει. 

Όποιος τώρα μόνος είναι, θα παραμείνει για πολύ, 

θα ξαγρυπνά, θα διαβάζει, 

θα γράφει γράμματα μακροσκελή 

και στις αλέες θα περιφέρεται εδώ και κει 

ανήσυχος, όταν τα φύλλα στροβιλίζονται.» 

21 Μαρτίου: Μια μέρα που χωράει μέσα της πολλές!!!!

Σήμερα είναι η Παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού και παγκόσμια μέρα ποίησης.

Η παραβίαση των δικαιωμάτων παιδιών και ενηλίκων με ποικίλους τρόπους αποτελεί μια πραγματικότητα σε πάρα πολλά μέρη του πλανήτη και στην Ελλάδα. Η έλλειψη ανοχής, οι εκδηλώσεις ρατσισμού και ξενοφοβίας, οι πόλεμοι, οι διακρίσεις, οι επιθέσεις βίας προς τον «Άλλο», η αύξηση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά μιας περιόδου καταιγιστικών αλλαγών, την οποία διανύουμε. Η εκπαίδευση χρειάζεται να μετασχηματίσει τις δράσεις και τον προσανατολισμό της, υιοθετώντας πρακτικές που να διέπονται από το ανθρωπιστικό ιδεώδες( από την εγκύκλιο του υπουργείο Παιδείας).

Ένα βιντεάκι κινουμένων σχεδίων: «Ειρήνη». Η ιστορία ενός μικρού πρόσφυγα. Η ιστορία αναφέρεται σε ένα μικρό κορίτσι που αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι της, να δοκιμάσει την ανασφάλεια και την απόρριψη μέχρι να βρει ζεστασιά, προστασία και στοργή σε ένα νέο σπιτικό. Παιδιά, αν θέλετε το βλέπετε και θα το συζητήσουμε. 

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Η αρχική έμπνευση της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης η οποία εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου, ανήκει στον Έλληνα ποιητή, Μιχαήλ Μήτρα, ο οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες και να οριστεί συγκεκριμένη μέρα γι’ αυτό.

Τον Οκτώβριο του 1999, στη γενική διάσκεψη της Unesco στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.

Μπορούμε κι εμείς να κάνουμε όμορφες ζωγραφιές και να δημιουργήσουμε τα ποιήματα που μας εμπνέουν.

Μπορείτε να ακούσετε κάποια εδώ αλλά μπορείτε να φέρετε και άλλα που έχετε επιλέξει ή ακόμα καλύτερα έχετε γράψει εσείς…

https://www.youtube.com/watch?v=NP7Im9xnIng (Η ποδηλάτισσα. Οδυσσέας Ελύτης)

Εδώ απαγγέλλει ο ίδιος ο ποιητής Γ. Ρίτσος το ποίημά του ‘”Ρωμιοσύνη"

 

http://www.snhell.gr/lections/content.asp?id=42&author_id=41&page=anthology

Θέλετε να μάθετε περισσότερα;;;

Ακούστε ποιήματα (του Στρατή Πασχάλη) καθώς και ενδιαφέρουσες ιστορίες από τα παιδικά χρόνια γνωστών Ελλήνων ποιητών…

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

 

http://www.mikrosanagnostis.gr/thema-poihsh-mathekiafto.asp

Εδώ μπορείτε, κάνοντας ΚΛΙΚ στην εικόνα, να αναζητήσετε έργα ποιητών και αναγνώσεις ποιημάτων

 

 

http://www.snhell.gr/anthology/writers.asp

Κι εδώ μπορείτε να παίξετε…… Δραστηριότητες από τον μικρό αναγνώστη

 

 

http://www.mikrosanagnostis.gr/thema-poihsh-drastiriotites.asp

Φίλιπ Πούλμαν: “Τα παιδιά χρειάζονται τέχνη και ιστορίες και ποιήματα και μουσική όσο χρειάζονται αγάπη και φαγητό και καθαρό αέρα και παιχνίδι”

Ο Φίλιπ Πούλμαν (Philip Pullman) είναι ένας Βρετανός συγγραφέας που έχει τιμηθεί με πολυάριθμα βραβεία. Το παρακάτω κείμενο το έγραψε για τη δέκατη επέτειο του Astrid Lindgren Memorial Award το 2012.

Τα παιδιά χρειάζονται τέχνη και ιστορίες και ποιήματα και μουσική όσο χρειάζονται αγάπη και φαγητό και καθαρό αέρα και παιχνίδι. Αν δεν δώσεις σε ένα παιδί τροφή, η ζημιά γίνεται γρήγορα ορατή. Αν δεν αφήσεις ένα παιδί να έχει καθαρό αέρα και παιχνίδι, η ζημιά είναι επίσης ορατή, αλλά όχι τόσο γρήγορα. Αν δεν δώσεις σε ένα παιδί αγάπη, η ζημιά μπορεί να μην είναι φανερή για μερικά χρόνια, αλλά είναι μόνιμη.

Αλλά αν δεν δώσεις σε ένα παιδί τέχνη και ιστορίες και ποιήματα και μουσική, η ζημιά δεν είναι τόσο εύκολα ορατή. Είναι εκεί όμως. Τα σώματα τους είναι αρκετά υγιή• μπορούν να τρέξουν και να πηδήξουν και να κολυμπήσουν και να φάνε λαίμαργα και να κάνουν πολύ θόρυβο, όπως έκαναν πάντα τα παιδιά,  αλλά κάτι λείπει.

Είναι αλήθεια ότι μερικοί άνθρωποι μεγαλώνουν χωρίς να συναντήσουν ποτέ κάποιου είδους τέχνη, και είναι απόλυτα ευχαριστημένοι και ζουν καλές και πολύτιμες ζωές, και στων οποίων τα σπίτια δεν υπάρχουν βιβλία, και δεν ενδιαφέρονται πολύ για τις εικόνες, και δεν βρίσκουν κάποιο νόημα στη μουσική. Λοιπόν, αυτό είναι εντάξει. Ξέρω τέτοιους ανθρώπους. Είναι καλοί γείτονες και χρήσιμοι πολίτες. 

Ποιήματα για τα Χριστούγεννα και τηνΠρωτοχρονιά

Πρωτοχρονιά Καινούργιος χρόνος Πρωτοχρονιά Άη Βασίλης έρχεται Καινούργιος χρόνος Μη ξεχάσεις Ο καινούργιος χρόνος Άγιος Βασίλης Ο καινούργιος χρόνος Πρωτοχρονιά (Κ. Καλλοναίου) Ξημέρωμα Πρωτοχρονιάς (Νέγρη) Ο λιχούδης της Πρωτοχρονιάς (Νέγρη)

Χριστούγεννα Να ‘μουν του σταύλου έν' άχυρο (Κ. Παλαμάς) Χριστούγεννα (Τέλλος Άγρας) Χριστούγεννα (Α. Κυριαζής) Είδα χτες το βράδυ στ' όνειρό μου (Τέλλος 'Αγρας) Χριστούγεννα του χωριού (Κων/νος Χατζόπουλος) Νύχτα Χριστουγεννιάτικη (Γ. Δροσίνης) Χριστούγεννα της στρουγγοκαλύβας (Κρυστάλης) Χριστούγεννα (Λέων. Συμεωνίδης) Δεύτε Ίδωμεν Πιστοί (Γ. Βερίτης) Οι Μάγοι Ο Χριστός γεννήθηκε Χριστούγεννα του ορφανού Ο μικρός Χριστούλης Μπροστά στη φάτνη Τα χέρια σας δώστε Το άστρο Στο Χριστούλη μας Οι ποιμένες γονατίζουν Η καμπάνα του χωριού Χριστούγεννα Η γέννηση του Χριστού Τα σύμπαντα γιορτάζουνε Η γιορτή μου Χριστούγεννα Στο μικρό Χριστούλη δώρα Χριστούγεννα Χριστούγεννα του χωριού Χριστούγεννα σιμώνουν Χριστούγεννα μας ήρθανε Ήρθαν τα Χριστούγεννα Ανοίξετε τη σάλα να μπούμε Το αστέρι Χριστούγεννα Χριστουγεννιάτικο δεντράκι Χριστούγεννα Χριστούλη μου Οι τρεις Μάγοι Χριστός γεννιέται Η πλάση ασπροντυμένη Στο Χριστούλη Το λαμπρό αστέρι Χριστούγεννα Η νύχτα των Χριστουγέννων Το δέντρο στολισμένο

Να ‘μουν του σταύλου έν' άχυρο (Κωστής Παλαμάς)

Να ‘μουν του σταύλου έν' άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι. Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του, το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του. Να λάμψω από τη λάμψη του κι' εγώ σαν διαμαντάκι κι' από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι. Να μοσκοβοληθώ κι' εγώ από την ευωδία, που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία. Να ‘μουν του σταύλου ένα άχυρο ένα φτωχό κομμάτι την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.

Η προσευχή του Έλληνα δασκάλου, της Άντας Ευαγγέλου

Η προσευχή του Έλληνα δασκάλου

Κύριε,

Κάνε να φτάσω ως την τάξη μου και να ξεχάσω όλα αυτά που κουβαλάω.

Βάλε το χέρι σου να ξαναβρεί το τρελοβάπορο το δρόμο του και να κοπάσει η τρικυμία.

Δώσε μου δύναμη να αντέξω να κοιτώ στα μάτια τα παιδιά και να μπορώ να τους μιλώ για όνειρα και ουρανούς ανέφελους.

Δώσε κουράγιο στους νέους συναδέλφους μου που σεργιανάνε στην πατρίδα για να «αναπληρώνουν» χωρίς πολλά να τους πληρώνουν.

Έχε με γερό γιατί να λείψω απ’ τη δουλειά μου δεν μπορώ. Χρειάζεται και η τελευταία μου σταγόνα για να στηρίξω του λαού μου την ελπίδα.

Δώσε τη φώτιση σ’ αυτούς που στέκονται ψηλά να νιώσουν τι περνάω και να αρνηθούν να με λογιάσουν για αριθμό. Άνθρωπος είμαι κι έχω τρανή αποστολή. Να πλάσω ανθρώπους.

Βοήθησέ με να γλυκάνω τις ψυχές των μαθητών μου, να κάνω το σχολείο καταφύγιο να ξεχαστούν τα βάσανά τους.

Κάνε με να θυμάμαι κάθε πρωινό πως το χαμόγελο και η αγάπη δικαίωμα είναι των παιδιών.

Βοήθησέ με, Κύριε, να μην ξεχάσω ποτέ πως είμαι ΔΑΣΚΑΛΟΣ.

Άντα Ευαγγέλου

Η προσευχή του Έλληνα δασκάλου, της Άντας Ευαγγέλου

Η προσευχή του Έλληνα δασκάλου

Κύριε,

Κάνε να φτάσω ως την τάξη μου και να ξεχάσω όλα αυτά που κουβαλάω.

Βάλε το χέρι σου να ξαναβρεί το τρελοβάπορο το δρόμο του και να κοπάσει η τρικυμία.

Δώσε μου δύναμη να αντέξω να κοιτώ στα μάτια τα παιδιά και να μπορώ να τους μιλώ για όνειρα και ουρανούς ανέφελους.

Δώσε κουράγιο στους νέους συναδέλφους μου που σεργιανάνε στην πατρίδα για να «αναπληρώνουν» χωρίς πολλά να τους πληρώνουν.

Έχε με γερό γιατί να λείψω απ’ τη δουλειά μου δεν μπορώ. Χρειάζεται και η τελευταία μου σταγόνα για να στηρίξω του λαού μου την ελπίδα.

Δώσε τη φώτιση σ’ αυτούς που στέκονται ψηλά να νιώσουν τι περνάω και να αρνηθούν να με λογιάσουν για αριθμό. Άνθρωπος είμαι κι έχω τρανή αποστολή. Να πλάσω ανθρώπους.

Βοήθησέ με να γλυκάνω τις ψυχές των μαθητών μου, να κάνω το σχολείο καταφύγιο να ξεχαστούν τα βάσανά τους.

Κάνε με να θυμάμαι κάθε πρωινό πως το χαμόγελο και η αγάπη δικαίωμα είναι των παιδιών.

Βοήθησέ με, Κύριε, να μην ξεχάσω ποτέ πως είμαι ΔΑΣΚΑΛΟΣ.

Άντα Ευαγγέλου

Τα φτερά,τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!...

«...και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί

να κατρακυλήσεις πιο βαθιά
στου Κακού τη σκάλα,
— για τ’ ανέβασμα ξανά που σε καλεί
θα αιστανθείς να σου φυτρώσουν, ω χαρά!
τα φτερά,τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!...»

Κωστής Παλαμάς

Τα μάτια της ψυχής μου...

«Πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου.»

Δ. Σολωμός

«Η προσευχή της δασκάλας»

Οι παρακάτω στίχοι είναι από την “Προσευχή της δασκάλας”, της Χιλιανής ποιήτριας Gabriela Mistral, που πήρε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1946. 

Η μετάφραση ανήκει στη Μαριάννα Τζανάκη.

Η Χιλιανή ποιήτρια Γκαμπριέλα Μιστράλ.

Η προσευχή της δασκάλας

Κύριε! Εσύ που δίδαξες, συγχώρα με που διδάσκω·
που φέρω το όνομα της δασκάλας,
που Εσύ έφερες όταν ήσουν στη Γη.

Δώσε μου την μοναδική αγάπη για το σχολειό μου·
που ούτε το κάψιμο της ομορφιάς να είναι ικανό
να κλέψει την τρυφεράδα μου απ’ όλες τις στιγμές.

Δάσκαλε, κάνε ακατάπαυστο τον ενθουσιασμό μου
και περαστική την απογοήτευση.
Βγάλε από μέσα μου αυτό τον ακάθαρτο πόθο
για δικαιοσύνη που εξακολουθεί να με ταράζει,
το γελοίο απομεινάρι της διαμαρτυρίας
που βγαίνει από μέσα μου όταν με πληγώνουν.
Να μην πονάει η αγνόηση και να μην θλίβομαι
για την λήθη αυτών που μας δίδαξαν.

"Παιδί με το γρατζουνισμένο γόνατο", των Οδυσσέα Ελύτη- Γιάννη Μαρκόπουλου

"Παιδί με το γρατζουνισμένο γόνατο", των Οδυσσέα Ελύτη- Γιάννη Μαρκόπουλου, ερμηνεία Μαρία Δημητριάδη από το δίσκο "Ήλιος ο Πρώτος" (1969).

"Παιδί με το γρατζουνισμένο γόνατο", των Οδυσσέα Ελύτη- Γιάννη Μαρκόπουλου

"Παιδί με το γρατζουνισμένο γόνατο", των Οδυσσέα Ελύτη- Γιάννη Μαρκόπουλου, ερμηνεία Μαρία Δημητριάδη από το δίσκο "Ήλιος ο Πρώτος" (1969).