Από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ύπαρξης του, ο άνθρωπος γοητεύτηκε από τη φύση και τους ήχους της. Το κελάηδημα των πουλιών, το κελάρυσμα του ρυακιού, το φύσημα του αέρα και διάφορα άλλα ακούσματα του περιβάλλοντος τον παραξένευαν, του κινούσαν το ενδιαφέρον και τον γέμιζαν συναισθήματα. Έτσι, προσπάθησε να μιμηθεί αυτούς τους ήχους.
Με το σφύριγμά του προσπαθούσε να μιμηθεί τις φωνές των πουλιών. Μετά έφτιαξε όργανα από ξύλα και πέτρες για να μιμηθεί τον αέρα, τις φωνές διάφορων ζώων και τη βροχή. Έτσι «πρωτοκατασκευάστηκε» η μουσική. Μέσα από αυτή τη μίμηση, φτιάχτηκαν οι πρώτοι ρυθμοί και οι πρώτες μελωδίες.
Τα στοιχεία της φύσης ποτέ δεν έπαψαν να εντυπωσιάζουν και να συγκινούν τους συνθέτες, τους στιχουργούς και γενικότερα τους καλλιτέχνες. Ένα τέτοιο τρανό παράδειγμα είναι η βροχή. Πολλοί συνθέτες εμπνεύστηκαν από τους ήχους που παράγουν οι σταγόνες, τα σύννεφα, οι κεραυνοί και είτε θέλησαν να τους μιμηθούν είτε να μεταφράσουν σε ένα μουσικό έργο τα συναισθήματα που τους προκαλεί το καιρικό αυτό φαινόμενο.
Ο Αντόνιο Βιβάλντι στο έργο του «4 Εποχές», στο κοντσέρτο «Καλοκαίρι» περιγράφει στο τρίτο μέρος του την «Καταιγίδα». Αυτή η μουσική καλοκαιρινή καταιγίδα λοιπόν, μας περιγράφει ένα τοπίο όπου καταρρακτώδης βροχή και χαλάζι πέφτουν δυνατά και γρήγορα και μαστιγώνουν τα χωράφια. Αυτού του είδους τα έργα που ο συνθέτης τους προσπαθεί να «ζωγραφίσει» ή να περιγράψει μουσικά μια εικόνα ή μια ιδέα ανήκουν στο είδος της προγραμματικής μουσικής.
