ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ!!!

Ένας διαφορετικός τρόπος επικοινωνίας μέσα από τα χέρια,τα δάχτυλα, τις κινήσεις και τις εκφράσεις των παιδιών. 

Οι μαθητές και οι μαθήτριες του τμήματος Δ΄3 του σχολείου μας νοηματίζουν στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα δυο Χριστουγεννιάτικα τραγούδια: «Τρίγωνα Κάλαντα» και «Μικρός Τυμπανιστής» .

Σας τα ‘παν άλλοι; – Κάλαντα δωδεκαημέρου (Χρίστος Τσιαμούλης)

 

 

Σας τα ‘παν άλλοι; – Κάλαντα δωδεκαημέρου (Χρίστος Τσιαμούλης)

by karavaki

1.  Χρόνης Αηδονίδης – Σαράντα μέρες (Θράκης)
2.  Χρίστος Τσιαμούλης – Άναρχος Θεός (Αλφαβητάρι Κοτυώρων Πόντου)
3.  Δημήτρης Υφαντής – Ελάτε δω γειτόνισσες (Ηπείρου)
4.  Σαβίνα Γιαννάτου – Στρίνα (Ελληνόφωνης Κάτω Ιταλίας)
5.  Ελευθερία Αρβανιτάκη – Άγιος Βασίλης έρχεται (Ικαρίας – Φούρνων)
6.  Σοφία Παπάζογλου – Χριστός γεννάται σήμερον (Κάλαντα πάνω σε Σμυρναίικο μπάλλο)
7.  Μιχάλης Τζουγανάκης – Καλήν εσπέραν άρχοντες (Κρήτης)
8.  Romeiko Ensemble – Αγιορείτικα κάλαντα
9.  Κατερίνα Παπαδοπούλου – Χριστός γεννέθεν (Κερασούντος)
10. Χρίστος Τσιαμούλης – Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά (Καππαδοκίας & Μυτιλήνης)
11. Παιδικός χορός εκπαιδευτηρίου Ι. Τσιαμούλη – Κάντεα (Φάρασσα Καππαδοκίας)
12. Παντελής Θαλασσινός – Πρωτοχρονιάτικα παινέματα (Χίου)
13. Χρίστος Τσιαμούλης & Κατερίνα Παπαδοπούλου – Καλησπερώ σ’ αφέντη μου(Αρχάγγελος Ρόδου)
14. Ηλίας Πιλάλης – Ο μήνας έχει σήμερο (Καλύμνου)
15. Παιδικός χορός εκπαιδευτηρίου Ι. Τσιαμούλη – Άγιος Βασίλης (Θεσσαλομακεδονίας)
16. Romeiko Ensemble – Σήμερον τα Φώτα (Πάτμου)

ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ

Η λέξη κάλαντα προέρχεται από τη λατινική «calenda», που σημαίνει αρχή του μήνα, ενώ διαμορφώθηκε από το ελληνικό ρήμα καλώ. Τα κάλαντα τραγουδιόνταν στην αρχή του μήνα

Η ιστορία τους συνδέεται με την αρχαία Ελλάδα. Έχουν βρεθεί αρχαία γραπτά κομμάτια παρόμοια με τα σημερινά κάλαντα (Ειρεσιώνη στην αρχαιότητα).
Τα παιδιά της εποχής εκείνης κρατούσαν ομοίωμα καραβιού που παρίστανε τον ερχομό του θεού Διονύσου. Άλλοτε κρατούσαν κλαδί ελιάς ή δάφνης στολισμένο με καρπούς και άσπρο μαλλί ( η λεγόμενη ειρεσιώνη, από το έριο=μαλλί).

Στο Βυζάντιο κρατούσαν ραβδιά ή φανάρια ή ομοιώματα πλοιαρίων ή και κτιρίων, στολισμένα και τραγουδώντας συνόδευαν το τραγούδι με κρούση τυμπάνου ή τριγώνου.

Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να ακούσετε κάλαντα από διάφορες περιοχές της Ελλάδας (κλικ στην εικόνα).

Ένα βιντεάκι σχετικά με τον τρόπο που γίνεται η προετοιμασία για τα «Αγιοβασιλιάτικα Καραβάκια της Χίου», που μιλήσαμε σήμερα. Ένα έθιμο από την εποχή των Βαλκανικών πολέμων και την απελευθέρωση του νησιού (1912- επίσημη προσάρτηση στην Ελλάδα το 1913),που απέκτησε ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τα οποία διασώζονται και εξελίσσονται έως και τις μέρες μας.

Αν θέλετε λύστε και το σταυρόλεξο των Χριστουγέννων (κλικ στην εικόνα) :

Τα κάλαντα του Λαζάρου

Συνήθειο το είχαν στην Κάλυμνο, κάθε χρόνο 8 μέρες πριν το Πάσχα, να τραγουδάνε τα παιδιά «τον Λάζαρο», δηλαδή κάλαντα για το Σάββατο του Λαζάρου. Μετά το τραγούδι οι γείτονες θα τους έδιναν καλάθια στολισμένα με λουλούδια.  Ο Γιώργος, που είχε μετακομίσει στο νησί, ένα χρόνο τώρα κοντά, είχε μάθει τα κάλαντα αυτά και ετοιμαζόταν να βγει να τα πει με τους καινούριους του φίλους στην πλατεία.

Ο παππούς του τον είδε που έβαζε τα καλά του και τον καμάρωσε. Άρχισε να σιγοτραγουδάει κι αυτός τα κάλαντα. Ο Γιώργος δεν τον είχε πάρει είδηση μέχρι που άκουσε τη φωνή του. «Παππού», τον ρώτησε, «γιατί τα κάλαντα λένε «τρεις ημέρες τον θρηνούσαν»; Γιατί ο Χριστός περίμενε τρεις ημέρες για να αναστήσει το φίλο του, τον Λάζαρο;»

Ο παππούς το σκέφτηκε λίγο και του απάντησε με χαμόγελο: «Όταν αρρώστησε ο Λάζαρος, οι αδερφές του Μάρθα και Μαρία μήνυσαν στον Χριστό να έρθει γρήγορα να τον βοηθήσει. Όμως εκείνη την περίοδο ο Χριστός βρισκόταν μακριά, στη Γαλιλαία. Φυσικά, ο Υιός του Θεού ήξερε ότι θα πεθάνει ο Λάζαρος και ότι θα τον αναστήσει. Φτάνοντας στη Βηθανία, την πατρίδα του Λάζαρου, βρήκε τις αδερφές του να τον θρηνούνε πάνω από το μνήμα του. Και όπως λένε και τα κάλαντα της Καλύμνου «τον θρηνούν και τον εκλαίνε, τον θρηνούν και τον εκλαίνε, τρεις ημέρες τον θρηνούσαν και τον εμοιρολογούσαν»».