Συλλογή από το Φωτογραφικό Αρχείο της ΓΓΕΕ, που καλύπτει τον πόλεμο, την Κατοχή, την Αντίσταση και την Απελευθέρωση, μια μεγάλη ενότητα φωτογραφιών τις οποίες συνέλεξε η τότε "Ελληνική Υπηρεσία Ενημέρωσης", ενότητα που προσεγγίζει τις 5.000 φωτογραφίες, πολλές εκ των οποίων πρωτότυπες και ανέκδοτες.
«Να μην ξεχνάς να αγαπάς» ονομάζεται το τραγούδι το οποίο ο εκπαιδευτικός Στέργιος Παρίζας ανέβασε και στην προσωπική του σελίδα στο Facebook με το εξής σχόλιο:
«Ο μαθητής μου ο Μιχάλης κι εγώ, αποχαιρετούμε τη φετινή σχολική χρονιά τραγουδώντας μαζί ένα τραγούδι που έγραψα για εκείνον. Για όλα όσα μου έμαθε. Το αφιερώνουμε σε όλους εμάς τους μεγάλους και “σοφούς” που πολλές φορές ξεχνάμε τις πιο απλές αλλά σημαντικές λεπτομέρειες της ζωής. Ευχαριστούμε όσους στάθηκαν δίπλα μας τη φετινή χρονιά, και ειδικότερα την οικογένεια του Μιχάλη. Καλό καλοκαίρι σε όλους!»
Την Παρασκευή 31.03.2017, επισκέφτηκαν το σχολείο μας δύο Οδοντίατροι και μία Επισκέπτρια Υγείας, στα πλαίσια προληπτικού οδοντιατρικού ελέγχου και ενημέρωσης για την στοματική υγιεινή, που υλοποιείται από την 2η Υγειονομική Περιφέρεια – Μονάδα Υγείας Π.Ε.Δ.Υ. Αγ. Αναργύρων, σε συνεργασία με το Δήμο Άνω Λιοσίων.
Εξετάστηκαν οι μαθητές που είχαν τη συναίνεση των γονέων τους της Α΄ Τάξης και ενημερώθηκαν για τα απαραίτητα βήματα που πρέπει να ακολουθούν για τη διατήρηση της στοματικής τους υγείας.
Οι μαθητές που διαγνώστηκαν με οδοντιατρικά προβλήματα θα μπορούν να επισκεφτούν το ΠΕΔΥ και να τους παρασχεθούν δωρεάν υπηρεσίες έπειτα από προγραμματισμένο ραντεβού.
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τις κ. Κακούρη Περσεφόνη & Χαραλαμπίδου Ευδοκία, Οδοντιάτρους, Δι\ευθύντριες ΕΣΥ και την κ. Βλαχοδημητροπούλου Χριστίνα, Επισκέπτρια Υγείας από το Π.Ε.Δ.Υ.-Μ.Υ. Αγ. Αναργύρων για τον ιδιαίτερο τρόπο που προσέγγισαν και ενημέρωσαν τους μαθητές μας.
Αν ζω μέσα στην κατανόηση, μαθαίνω να έχω υπομονή.
* Αν ζω μέσα στη δικαιοσύνη, μαθαίνω να είμαι δίκαιος.
* Αν ζω μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνω να πιστεύω.
* Αν ζω μέσα στην κριτική, μαθαίνω να κατακρίνω.
* Αν ζω σε εχθρικό περιβάλλον, μαθαίνω να καυγαδίζω.
* Αν ζω μέσα στην ντροπή, μαθαίνω να αισθάνομαι ένοχος.
* Αν με δέχονται όπως είμαι, μαθαίνω να βρίσκω την αγάπη μέσα στον κόσμο.
Παιδιά που πεινούν, παιδιά που πεθαίνουν πριν νιώσουν τη ζωή, από ασθένειες ή λόγω έλλειψης εμβολίων, παιδιά που κακοποιούνται, παιδιά που ακρωτηριάζονται ή πεθαίνουν στις συρράξεις, παιδιά που στερούνται στοιχειώδους εκπαίδευσης: εκατομμύρια παιδιά χωρίς χαμόγελο, χωρίς ελπίδα, σε όλο τον κόσμο, ζητούν να θυμηθούμε το δικαίωμά τους για μια ζωή με αξιοπρέπεια, σεβασμό, φροντίδα και αγάπη, με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού.
Με μια πρωτότυπη προσέγγιση στα γεγονότα του 1973, τα“12.410 και 1 τριαντάφυλλα”είναι μια καταπληκτική ταινία κινούμενων σχεδίων τουΙορδάνη Ανανιάδη, που αφηγείται δύο παράλληλες ιστορίες με αφορμή τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
Πρωταγωνιστές ένας γάτος, οι γονείς του, ένας φοιτητής που κατέληξε νεκρός, η μάνα και τα 12.411 τριαντάφυλλα…
Μέσα από τα µάτια μιας γάτας «περνά» η εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου κατά της δικτατορίας των συνταγματαρχών στην ταινία. Ο δημιουργός του φιλμ αξιοποίησε πραγματικές λήψεις από τα γεγονότα του Νοεμβρίου του 1973 και τα «δείχνει» μέσα από τα μάτια μιας γάτας που ήταν στο Πολυτεχνείο τη μοιραία νύχτα, πριν από 12.410 συν μία ημέρες.
ΚΑΙ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ
Το ίδρυμα Orange σε συνεργασία με τον Ισπανό καλλιτέχνη Miguel Gallardo παρουσιάζουν την Ακαδημία των Ειδικών, μια μικρού μήκους animation ταινία η οποία δείχνει με έναν απλό και ευχάριστο τρόπο τα ιδιαίτερα ταλέντα τα οποία πολλά παιδιά με αυτισμό έχουν και τα οποία δεν είναι πάντοτε κατανοητά σε όσους δεν τα γνωρίζουν.
Αυτή η ταινία επιχειρεί να δώσει στο ευρύ κοινό μια καλύτερη ενημέρωση για τον αυτισμό στην κοινωνία.
Το δώρο (The Present) είναι μια 3D animation ταινία με μια ανατροπή που αγγίζει τις καρδιές των θεατών όλο και περισσότερο, όσο κυλούν τα λίγα λεπτά που διαρκεί. Προτού κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο, «Το δώρο», συμμετείχε σε περισσότερα από 180 διεθνή φεστιβάλ και κέρδισε περισσότερα από 50 βραβεία….
Το Ίδρυμα Orange δημιούργησε ένα σύντομο φιλμ με όνομα το “Ταξίδι της Μαρίας”. Η δημιουργία της ταινίας έγινε με από τον καλλιτέχνη Miguel Gallardo πατέρα ενός κοριτσιού με αυτισμό.
Για να αναπτυχθεί μια καλύτερη γνώση για τον αυτισμό στην κοινωνία, το Ίδρυμα Orange έχει δημιουργήσει ‘το ταξίδι της Μαρίας’, ένα σύντομο φιλμ από τον καλλιτέχνη Miguel Gallardo, πατέρα ενός κοριτσιού με αυτισμό.Το ταξίδι της Μαρίας είναι ένα μικρό ταξίδι στο εσωτερικό κόσμο μίας εφήβου που έχει αυτισμό, ένα ταξίδι γεμάτο χρώμα, αγάπη, δημιουργικότητα και γνησιότητα, που αρχίζει με την κατανόηση από τη μεριά των γονέων της οι οποίοι βλέπουν την κόρη τους να συμπεριφέρεται με διαφορετικό τρόπο, πριν πάρει την επιβεβαίωση της διάγνωσης: Αυτισμός . «Η Μαρία από την πρώτη στιγμή ήταν η χαρά του σπιτιού μας, αλλά δε μας πήρε πολύ να καταλάβουμε ότι κάτι συνέβαινε», ξεκινά την αφήγησή του ο μπαμπάς της Μαρίας.
Το πρώτο βραβείο πήραν οι μαθητές της Κρήτης οι οποίοι έλαβαν μέρος στον Πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό "Κύπρος 1974-2015: Δεν ξεχνώ, διεκδικώ, δημιουργώ".
Το τραγούδι της ΣΤ' τάξης του 3ου Δημοτικού Σχολείου Κισάμου που πήρε το 1ο βραβείο στο 2ο Πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό, "Κύπρος 1974-2015: Δεν ξεχνώ, διεκδικώ, δημιουργώ".
Πρόταση διδασκαλίας – υλικό επεξεργασίας για την ταινία μικρού μήκους «Ellis island», της Αιμιλίας Τσαγκαράτου
Το νησί Έλλις (Ellis Island), στ’ ανοιχτά του Μανχάταν, υπήρξε ο κύριος σταθμός υποδοχής των μεταναστών που έφταναν στην Αμερική, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη, από τα τέλη του 19ου αιώνα και κατά την διάρκεια του πρώτου μισού του 20ου.
(Περισσότερες πληροφορίες για το Ellis island, «εδώ!«)
Τον Νοέμβριο του 2015 βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες η ταινία μικρού μήκους του JR «Εllis», με πρωταγωνιστή τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ως φόρος τιμής στα εκατομμύρια των μεταναστών που πέρασαν τις πύλες του νησιού, προσδοκώντας μια καλύτερη ζωή από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Σε μια περίοδο που εκατομμύρια άνθρωποι φεύγουν από τις πατρίδες τους κυνηγημένοι από την φτώχεια και τον πόλεμο, που στήνονται ξανά στρατόπεδα συγκέντρωσης διαλογής τους και φράχτες ανά την Ευρώπη, η ιστορία του Ellis Island αποκτά τραγική επικαιρότητα. Γιατί δεν ήταν απλά ένα πέρασμα προς την Αμερική. Ήταν το νησί «των δακρύων και του φόβου» όπως περιγράφεται από Έλληνες μετανάστες που πέρασαν από αυτό, ήταν ο τόπος που για 70 περίπου χρόνια λειτούργησε ως «face control» για τους υποψήφιους Αμερικανούς υπηκόους, αφού με βάση την νομοθεσία του τότε Αμερικανικού κράτους έδιναν άδεια εισόδου μόνο σε εκείνους τους μετανάστες που θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμοι για την οικονομία. (Σύμφωνα με το άρθρο 2 του νόμου του 1907, έμπαιναν σοβαροί περιορισμοί: «Αι ακόλουθοι τάξεις αποκλείονται εκ των Ηνωμένων Πολιτειών: οι ηλίθιοι, οι ασθενείς το πνεύμα, οι επιληπτικοί, οι φρενοβλαβείς, οι επαίται, οι σωματικώς ελαττωματικοί, οι καταδικασθέντες επί κακουργήματι, οι πολύγαμοι, οι αναρχικοί, γυναίκαι ερχόμεναι δι΄ ανηθίκους σκοπούς, κ.α.» [Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων]).
– Κοιτάξτε, καλέ, τους ανόητους! Πηγαίνουν ποδαρόδρομο κι αφήνουν το γαϊδούρι τους ξεφόρτωτο! Καλοπέραση ο γάιδαρος!
Ο μυλωνάς, που δικός του ήταν ο γάιδαρος, άκουσε τις κοροϊδίες των
κοριτσιών που πέρασαν από μπροστά τους κι ανέβασε τον γιο του στο
γαϊδούρι τους.
– Μπα σε καλό τους, τις γρουσούζες, μας γλωσσόφαγαν… Τόσο δρόμο
κάναμε, κοντεύουμε στην πόλη για το παζάρι, και να μας βγει ξινό!
Ο μυλωνάς κι ο γιος του συνέχισαν το δρόμο τους κι είχαν ελπίδες πως θα τον πουλούσαν τον γαϊδαράκο τους σε καλή τιμή.
– Το κακομαθημένο το νιάνιαρο στρογγυλοκάθεται στον γάιδαρο κι ο
γέρος πατέρας αγκομαχάει πίσω του, κούνησαν τα κεφάλια τους δυο
συντοπίτες τους, καθώς τους συνάντησαν στο τελευταίο τρίστρατο πριν το
παζάρι.
Ο μυλωνάς μας αμέσως κατέβασε τον γιο του από το ζώο κι ανέβηκε ο ίδιος στο γαϊδούρι τους.
– Κατέβα γρήγορα, αρκετά καλοκάθισες, είπε στον γιο του και χαμογέλασε αμήχανα στους δύο γειτόνους του.
Μα λίγο παρακάτω, στην είσοδο της πλατείας μια συντροφιά από γυναίκες
και παιδιά, καθώς τον έβλεπαν να κατηφορίζει για το παζάρι, φώναξαν:
– Καλέ, σου βαστάει η ψυχή να πηγαίνεις εσύ καβάλα και το καημένο το παιδάκι να μην μπορεί να σε προφτάσει;
Aχ, ο καημένος ο μυλωνάς μας, που ήθελε όλο τον κόσμο να
ευχαριστήσει, έβαλε τον γιο του να καθίσει πίσω του, στα καπούλια του
γαϊδάρου! Αλλά εκεί, μπροστά στην πλατεία που γινόταν το παζάρι, τον
βλέπει ένας πρωτευουσιάνος κι αγριεμένος του φωνάζει:
– Θα σας καταγγείλω που παραφορτώνετε το δύστυχο το ζώο. Το σωστό είναι να κουβαλάτε εσείς το γάιδαρο κι όχι αυτός εσάς!
Τι να κάνει ο αγαθός ο μυλωνάς; Έδεσαν με τον γιο του τα πόδια του
γαϊδάρου, πέρασαν ένα ξύλο και τον κρέμασαν στον ώμο τους. Τότε όμως
όλοι, εμπορευάμενοι και περαστικοί, γυναίκες και παιδιά, σκάσανε στα
γέλια. Από παντού τρέχανε να τους δουν.
– Τρέξτε, τρέξτε να δείτε τους τρελούς που κουβαλάνε το γαϊδούρι τους!
Ο μυλωνάς μας, ντροπιασμένος, πήρε τον γιο του, πήρε και το γαϊδούρι
του και γύρισαν στο σπίτι τους και στο χωριό τους κι ούτε τους
ματαείδαν…
– Όποιος θέλει να τους ευχαριστήσει όλους, δεν ευχαριστεί κανέναν, μουρμούρισε η γυναίκα του θυμωμένη και δεν τον άφησε να ξαναπάει στην πόλη. Απόδοση: Δ.Σ. Αφήγηση: Μαρία Σαββοπούλου Άκουσε την αφήγηση του μύθου
Μπορείς να δεις και μια διαφορετική απόδοση του μύθου
Η 6η Μαρτίου καθιερώθηκε ως πανελλήνια ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού με στόχο την πρόληψη του φαινομένου, την ευαισθητοποίηση των μαθητών και την υιοθέτηση ενός κώδικα μη βίαιης επικοινωνίας και επίλυσης των προβλημάτων στις διαπροσωπικές, ενδοσχολικές και κοινωνικές σχέσεις.
Ένα ασφαλές και δημοκρατικό σχολείο αποτελεί δείκτη πολιτισμού, προόδου και αλληλεγγύης.
Τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να ζουν σε ειρηνικό και ασφαλές περιβάλλον, να μην αισθάνονται κάθε είδους απειλή.
Παρ’ όλο που πολλά ακούμε και διαβάζουμε για τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) δεν είναι εύκολο να μπορέσουμε να φανταστούμε πώς βλέπουν τα παιδιά με ΔΕΠΥ τον κόσμο γύρω τους.
Να που ένα σύντομο βίντεο, του Σουηδού Erik Rosenlund, καταφέρνει να μας δείξει. Το τέλος του βίντεο είναι το καλύτερο: Ένας γονιός που νοιάζεται μπορεί να κάνει πάντα τη διαφορά!
